Ooooh, wat is dat lang geleden dat ik een berichtje geplaatst heb, of bij jullie een reactie gegeven heb! Mijn oprechte excuses daarvoor.
Ik wilde wel, maar het ging gewoon niet....
It's been much too long since I've made a new post. I'm so sorry for my abcense, but I had so much on my mind lately.....
Als ik een blogberichtje maak, begint dat meestal in mijn hoofd, en al fotograferend of knutselend ontstaat er dan weer een nieuwe post. Tot een tijdje terug. Mijn hoofd zat vol met andere dingen, en hoe graag ik ook wilde bloggen, het ging gewoon niet.
Ik vond een gedichtje van Toon Hermans, en ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden, dus ik heb het opgeschreven voor jullie:
I wrote a little poem from a famous dutch performer...it says: When your head is full of worries, you're tired and dull, and it doesn't matter if your sitting on a golden chair, or have lots of diamonts.....
Ik moet zeggen dat dit heel therapeutisch werkt... dat geverf, geknip en geplak.
Ik heb dit wel een beetje afgekeken van haar hoor.
(Ik hoop niet dat je dat erg vind Wilmi)
I made a little painting of it. It was very good for my head to be creeative with paint, siccors and glue. I copied this creativity from her.
En al doende kwam er zomaar weer een nieuw blogberichtje in mijn hoofd.....
Afgelopen week heb ik een belangrijke beslissing genomen, en een bepaalde periode in mijn leven afgesloten. En hoewel ik er nog lang niet ben, toch voel en zie ik heel langzaam aan dat er weer wat kleur in mijn leven komt:
And before I knew it, I had a new post for my blog....Yeahhhhhhh.
Last week I made a importand decision, and I ended a surtain period in my life. And however I have a long way ahead, slowly but surely there's some clolor in my life again:
Ik krijg weer oog voor de kleine dingen in het leven:
I can enjoy little things of life again:
En heb van de week voor het eerst sinds lange tijd weer eens achter mijn naaimachine gezeten. Ik heb me laten inspireren door mijn moederdagkado:
I also got inspired my my motherday gift, and I sat behind my sewing machine....it has been too long since I sewed something
Eén voor mij......
One for me....
En Eén voor Bram:
And one for my son:
En hoewel ik weet dat elke dag weer anders is, en je nooit weet wat er na elke bocht weer op je ligt te wachten:
I know I can't see behind the bend of life:
Van Eén ding ben ik zeker, en dat is dit:
Achter de wolken schijnt altijd de zon!
But one thing I know for sure: behind the clouds the sun always shine!
Ik ga proberen iedereen weer eens te bezoeken, maar ik weet ook dat ik erg snel moe ben, en daarom kan het wel eens even duren voor ik langskom.
Maar het begin is er, en met de steun van mijn lieve familie en vrienden en jullie hartelijkheid, moet het gewoon allemaal weer goed komen!
I try to vistit your blogs soon, but I'm very tired after a while behind my computer, so it can take a few days before I actually come visit you all.
I'm proud I wrote this post, because it's a long way before I'm my old self again, but with the loving support of my family and friends, and ofcourse your warm and sweet comments, I know everything will be allright.
Have a great weekend, Hugs Ester
Dag lieve allemaal......tot de volgende keer
Liefs Ester
.JPG)
.jpg)
