Ze hadden nooit gedacht dit nog eens mee te mogen maken, Maar soms wordt je gewoon verrast.....en verrast, dat waren ze..................hij, maat 35, en zij, maat 38.
Ja, ik was eigenlijk ook wel verrast hoor. Had ook niet meer gedacht dat ik dit nog eens mee zou maken.....
Nadat vorig jaar nu echt het doek voor Sinterklaas gevallen was, had ik het hoofdstuk afgesloten.
Aan de ene kant met weemoed....nooit meer die verraste en blijde gezichtjes 's morgens na het ontdekken van de kadootjes in de schoen.....en aan de andere kant met opluchting.....zo, gelukkig geen gezoek meer naar leuke schoenkadootjes, en oooooh als ik nu maar niet weer vergeet wat in de schoenen te doen......
Here they are....size 35 and size 38.
I never thought I would see my children's shoes by our stove again .... We told our son last year St. Nicholas doesn't exist, so we thought this was over now. But our son told me this week some children in his class still got presents in their shoes...and he looked so sweet....my heart melted, and I said...o.k. just for one time, you and your sister can put your shoes by the stove.
En dan opeens zomaar op een middag deze week....mam, weet je, die en die mogen nog steeds hun schoen zetten......oja, zoon? ja mam.... Oooh, maar ja, je weet nu toch hoe het zit?, zou jij dan ook nog je schoen willen zetten? nee toch?.... nouhou zei zoon,.... en ik zag dat koppie en ik dacht....vooruit.......nog één keer dan.
Dus liep ik vanmorgen weer met rode konen en ontzettend veel haast van de ene "speelgoed"winkel naar de andere, want ik zou ook nog boodschappen halen, en de visite zou om 10 uur komen, en vanmiddag wilde ik de ramen zemen, want ik las op een blog over het huis schoonmaken, zodat alle kerstversieringen hun intrede in een schoon huis konden doen....en ik moest alvast het avondeten klaarzetten, want vanavond wilde ik weer op bezoek bij mijn vader..... enz enz
So, this morning I had to run for presents, because I was in a hurry.
Maar goed, ik weet nu zeker dat we dit dus echt bij deze ene keer moeten houden, en daarom vond ik het wel leuk om er een berichtje over te schrijven. Gewoon, voor later. In plaats van een fotoalbum met foto's van de allerlaatste schoenkadootjes, een berichtje op mijn blog.
Ook voor mezelf, zodat ik hier terug kan lezen dat ik dit hoofdstuk nu gewoon echt definitief afgesloten heb.
I made this post so it can remind me, that I don't do this anymore. No more running for little presents....no more worries I will forget to put something in their shoes.... in the future we only celebrate St. Nicholas on december the fifth. So I have to run and worrie once a year, and not more ;-)
Verder wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor de lieve beterschapswensen voor mijn vader. hij krijgt nog steeds allerlei onderzoeken, en andere medicijnen, dus het is allemaal afwachten hoe dat uit gaat pakken.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend toe.
Wish you all a great weekend, hugs Ester
Lieve groet van Ester
.JPG)
.jpg)
